gül kurusu saatlerde yıkılmış şehirler geçerken gözlerinden yorgun yağmurların kuy(t)usuna s’akla göğünü bir hüznü koş dört nala bir kırgınlığı diz kalbinin raflarına saçaklara konan kuş misali kon dalına kimsesizliğin.. büyüt sessizliğini mavinin uçsun gözlerinden yaşları […]
Aldatılmak kötü bir duygu olsa da aldanmak insana özgüdür.. Baharlar aldatıcıdır çoğu zaman. Duygular ise baharda aldanmaya daha müsattir. Bahar geldiğinde içimizi belli belirsiz bir sevinç kaplar. Bahar “aldatsın beni” dersin mesela. Ne güzel, kim […]
çünkü ben bir kuyunun düş’üyüm düş’e düş’e ah’lanıyorum.. ah’lana ah’lana düşüyorum ah’landıkça b’ölünüyor zaman uçuk mavinin külleşen rengine.. öldükçe çoğalıyorum düşüyorum ah.. gel..düş yakama uyanmadan gök çoğalt benden beni.. ⓘⓓⓔⓑⓘⓨⓐⓣ Nur Derin
“ah, kimselerin vakti yok durup ince şeyleri anlamaya.” “insanlar, motor sesleri, sis, akıp giden su.. ah ne yapsam ne yapsam her yerde bir hüzün tortusu.” … her yerde sarı çizgiler yüzlerde belli belirsiz […]
sayısız aynalar diziliyken göğ(s)ümde enkazından geçiyorum suyun dilimde sivil suçlar bir yaranın kapanmasına göz yummayan güz tenhaları sur üflemeleri bahar ortasında söylemişlerdi oysa deniz t(y)utarmış balığı düşler koşarken ayazda bir gök gibi özgür kalırsın […]
cancağızım, mor yelpazelim, kederlim nerdesin? deli olma zamanımız geldi çattı.. yosun tutan sabahların tatsızlığını rafa kaldırma zamanı şimdi, nerdesin? deli olma gel! ister o yer minderli, mutfaklardaki yemek kokularına b’ulaşmış iştahınla gel. ister, o dut […]
