Takvim, 20 Eylül 2001’i gösteriyordu. Her zaman ki top oynadığımız arsada toplanmıştık. Tüm takım tek sıra halinde dizilmiştik sahanın ortasına. Bir cenaze merasimine benziyordu. Biliyorduk, bu Vedat abinin gidişiydi. Onun sessiz, derinden terk edişi bizi. Bıraktığı […]
Birkaç gecedir gördüğüm kâbuslardan dolayı, bir türlü doğru dürüst uyuyamıyordum. Sanki Amâk-ı Hâyâl’deki Aynalı Baba neyini kapıp benim 1+1 eve yerleşmişti. Bir taraftan bütün kuvvetiyle neyine hayat verirken, diğer taraftan kahvelerimizi içip terastan karşıdaki […]
Güvenini tamamen yitirmişsindir, hiç dostun kalmamıştır çevrende. Hiçbir şey istediğin gibi gitmemektedir. Vazgeçe vazgeçe ilerlemektesindir. Bir başına kalmışlığın artık pek sarsmamaktadır. Düşündüğün her şeyin gerçekleşmesi bile bu kadar korkutup, yıpratabiliyorken insanların bu kadar alçalabileceği, böyle […]
Baharın yüzünü gerçekten göstermeye başladığı günlerdeydim. Böyle havalarda, hele ki çok yorucu günlerse bu hengamede soluklanmak için daha doğrusu yaşadığımı hissedebilmek için bir parka gider, parkta bir bank bulup otururum. Bugün de öyle günlerden bir […]
Merhaba Çocukluğum, N’apıyorsun, iyisindir umarım? Beni sorma, ben çok yoruluyorum bu günlerde. “Hayrola abi, beni neden anımsadın şimdi durduk durmadık yere?” diye soruyorsundur. “Sinirlendirme oğlum şimdi adamı, ne var yani insan küçüklüğünü hatırlayamaz mı?” diyeceğim. […]
Günler evin içinde yaptığım, kağıttan gemilere benziyordu. Kurak bir evde beraber batıyorduk. Benim yaptığım kağıttan gemiler, gülme bilmezlerdi. Sadece, o kadar yaşayışın içerisinde yalpalayarak su yüzeyinde kalırlardı… Darmadığındı kafamın içi. Antidepresanlarla, yolumu el yordamıyla bulmaya […]
Yaşadıklarımız, bizleri değiştiriyor.Başka bir yerde doğmuş olsaydım, bambaşka bir hayatım olsaydı belki hikayem daha farklı sonla bitebilirdi. Cevabını bilmediğim, soruların peşinde oyalanmak, beni hoşnut ediyordu. Bir şeylerle uğraşmanın hazzını yaşıyordum. Öyle bir yaz ayıydı geçip […]
Otogarlara hâlâ gidemiyordum. Herkes sanki beni bırakıp gidecekmiş gibi hissettiğimdendi belki. Belki de yıllar önce onu 9 numaralı peronda uğurladığım günler geliyordu aklıma, kim bilir. O gün el sallamıştım arkasından. Sonra ağzımda bir sigara ve […]
