Gövdenden Başka Yurt Yok Yaşamaya

Seninle yaşamak telaşlanıyor
Telaşlanıyor iki dudak arası uzaklık birden
Kelimelerin hali yalan, senden uzağım
Kalbim, bekrî bir dilenci beklerken
Maşuk görmemiş bir bahçe gibi kalacağım
Güllerim ellerinden dermegil görmeden
Gözlerim
Gözlerim sensiz İstanbul olur mu bilmem

Şarkıların nakaratı gibi belirgin ve miskin
Dokunsam azatlıktan delireceksin
Rahmani bir tablo, yüzünde gezinen nefesim
Karıncaların duvarları süsleyen duaları
Şarkılar gibi hüzünkâr ve miskin
Dokunsam âzatlıktan delireceksin

Yaşamak telaşlanıyor seninle
Rotasız heyecanlar sarıyor kenti
Göremediğim her yüz sen
Gidemediğim her varış
Kaybetmek bir şehri seyrinde
Kavuşmaya sürülen barış

Ne güzel aramamak seni hiçbir yerde
Sonra bulmak bir kalbin çeperinde
Ellerini ezberlemek dokunmadan
Sonra kaybetmiş gibi acınmak pencerelerde
Gözlerim, gözlerinde bir İstanbul eder mi bilmem

Seni çiğ olmayan akşamlarınla severim
Kızılın son raksı güneşin çekilişinde
Akşamın geceye geçiş işvesinde
Seni bir bilinmezliğin karanlığıyla severim
Uykuya dalmayan nefesin sehere çıkış biletiyle
Sen yoksun, doğmamışsın bir annenin rahminden
Sevgilim, seni rahmanın rahmeti diye severim

Sahillerinde bir niyaz gibi dursam
Bir serçe kıpırtısı kadar dalga
Çok mu istemek olur, bu olmak
Boynun benden bu yana
Çok mu sarılmak
Sevgilim
Gövdenden başka yurt yok yaşamaya…

ⓘⓓⓔⓑⓘⓨⓐⓣ

Feyz Kariha