Gün kararır
Düşer süngüsü gamzelerinin
İçinde, o masallara can veren kuşlar susar
…Bir daha gelip konmazlar dudağına ne yapsam
Cümlesi
Ölmek üzredir
Sende unutup gider bir çoban, ıslığını
Ve ateş, can verirken anlar yalnızlığını
Artık bütün trenler aynı gurbete eser
Çölde yavru bir ceylan ve dağ başında akşam
Ölmek üzredir
Zaten bütün öyküleri kavuşamamak besler
Bir fenâ kuyusunda boğulur tüm hevesler
O pencere kıyısından boşluğa bakan kadın
Ve o salaş kahvede hiç kıpırdamadan oturan adam
Ölmek üzredir
Hep böyledir, her aşkı yolcular göz yaşları
Rüzgar anlatıp durur, murat almamışları
Züleyham, efsanelerden çaldığım sevdam benim
Güvercin bakışlarına bir ömür gömdüğüm sevdam
Ölmek üzredir
Ah Züleyha…
Bütün saraylar zindandır şimdi, biliyorum
Ve hiç bir kuyudan çıkıp gelmez beklediğin
Bu biten günle beraber sen de gözlerini yum
Ayrı düşmek değil midir zaten ölüm dediğin…
idebiyat
Abdullah Zeki ÖĞÜT