Anne sen çok mu güzelsin
Boğazımdan ağlıyorum
Yargıçlar kutsanmış tokmaklarıyla
Ruh ağrımı idam ediyorlar
Ben yine de hatırlıyorum
Sevinmek neydi uçurtmalarla
Hani şu pençelenmiş uçurtmalar…
Anne, sen çok annesin.
Nutuk atmak için fazladan kelimelerim yok
Putlar yiyoruz ne zaman acıksak
Dilime saplanıyor sessiz devrim planları gibi ok
Öldürmüyorlar fazladan birimizi, itinalı katillere düştük
Anne, bari sen dinle!
Esrarını çözüyorlar sersemlemiş dualarımın
Bana şimdi iki elden daha fazlası lazım
Çığırtkan rüzgâr, İsa’nın sözleri, hain havari
Karamsar bir ilahi, yanlış ellerdeki çarmıh
Aynalardaki yüzlerde tekrar ediyor tarih
Anne, öfkemi bulamıyorum!
Ateşler hazırlanıyor, karınca su yüklenmiş
Bana ölüm, taşlara hayat örülmüş
Unutulmuş büyücülerin secdesi
Suçu puta, kerameti baltaya veriyorlar
Anne, ben İbrahim gibi yanamıyorum…
Burak Çelik