RASTGİDE LÖRA
Bir tefekkür vakti mutlu olurdum
Gökkuşağından habersizce kopardığım düşlerimin renginde.
Bir de seninle Löra…
Ben olsaydım
Çıplak ayaklarla gezinirdim gözlerinde.
Ve de nefessiz kalırdım.
Eminim ! Tanrı da nefessiz kalmıştır bugün!
Ne senelerce giydiğim gömleğim var şimdilerde üzerimde.
Ne de kitaplarımın arasına koyduğum
Hüzünle beslenen Habeşli Gül.
Şimdilerde dualarıma çok dikkat ediyorum Löra.
Bir sofi özeniyle
Çünkü gerçekleşme ihtimalleri var.
Sırf senin için dikkat ediyorum.
Sırf Safa ve Merve için…
Bugünlerde bir soru soruyorum
Ve Tanrı gülümseme ile yanıtlıyor sorumu:
”Hemen mi öleceğim?”
Tanrı bir hak daha verseydi
Bir şansım daha olsaydı eğer…
İlkbaharda senin için mutlu olacaktım.
Ve sonbahar bitene dek.
Eğer her şeyi en başından alabilseydim…
Tanrı varlığımızı onaylasa
İkimizin de ruhuna fısıldayacaktı Löra…
Bir hiç uğruna…
Cehennem yalnız çekilecek?
Bilmiyorum.
Ama şimdi yoksun.
Ve harikasın.
İyi ki ölüyorum…
idebiyat
Ayhan Üstün