Ben bazen, n’apacağımı hiç bilmiyorum. Her şey çok düzgün gitse bile, bir yerde muhakkak sekteye uğruyor. Eskiden olsaydı, bunu hep olumsuz düşünmeme sebep olan anksiyeteme bağlardım. Ama şimdi öyle değil, gerçekten değil.
Çaldığım kapılar, birer birer yüzüme kapanıyordu. Tam mutlu olduğumu düşündüğüm anlarda, yeni mutsuzluklara gebe bir hayat hasıl oluyordu. Boğazına takılan hayatı yutkun yutkunabilirsen. Bahar sanırım bana henüz daha gelmedi.
Hep olumsuzluklar, kötü günler dediğin anlarda karşına biri çıkar. Bu baharı müjdeleyen, muhteşem bir güzelliktir. Bahar, bazen öyledir ya kendisi gelmeden önce kendisine tıpatıp benzeyen çiçekler açmış bir benzerini yollar. O andan itibaren hayata karşı bir duruşun olur, güçlü hissedersin kendini. Elini kolunu sığdıramazsın onun yanında. Bir Sabahattin Ali dizesinden seslenirsin.
Göremezsen bile denizi, yukarı çevir bak gökyüzüne gökyüzü de bir denizdir.
Aynı gökyüzünde farklı şehirler de benzer duygular, benzer hayaller, benzer sesler, benzer tavanlar, benzer tavan seyretmeler, belki de benzer hayatlar…
Kara bulutlar elbet dağılır, güçlü olacağım günler elbet yakın. Her şeyin düzeleceği günler yakın. Bana güç veren, gelecek kaygımı yerle bir eden muhteşem güzellik ise artık hep yakın, çok yakın.
Fuat Can Gevri