Birkaç gecedir gördüğüm kâbuslardan dolayı, bir türlü doğru dürüst uyuyamıyordum. Sanki Amâk-ı Hâyâl’deki Aynalı Baba neyini kapıp benim 1+1 eve yerleşmişti. Bir taraftan bütün kuvvetiyle neyine hayat verirken, diğer taraftan kahvelerimizi içip terastan karşıdaki […]
Yolculuğun keyfi raslantılardadır. Ülkeden beş yüz fersah uzakta ansızın bir Parisliyle, bir sınıf arkadaşı veya bir yazlık komşusuyla karşılaşmanın zevkini kim bilmez? Henüz buhar tanımayan yerlerin çıngıraklı posta arabasında, yalnızca küçük bir kasabada beyaz […]
Baharın yüzünü gerçekten göstermeye başladığı günlerdeydim. Böyle havalarda, hele ki çok yorucu günlerse bu hengamede soluklanmak için daha doğrusu yaşadığımı hissedebilmek için bir parka gider, parkta bir bank bulup otururum. Bugün de öyle günlerden bir […]
Bir akşamüstüydü. Yine uykuyu abartmıştım, uyandım. Bir süre duvardaki izleri seyrettim. Kaç ömür yaşamıştı bu duvarlar, nelere tanık olmuşlardı? Oysa üzerlerindeki derin izler kaç kez alçıyla sıvanıp, boyayla kapanmıştı? Bu tefekkür esnasında aklıma “Yine,arayacağım” denilip […]
Azime bu kızı eline geçireli bir sene bile yoktu. Fakat adı şimdiden bütün Konya hovardalarının arasına yayılmış bunun sayesinde Azime’nin çıkınına yeşil yeşil bangonotlar dolmağa başlamıştı. Yaşı daha yirmi sularında idi. On beş senelik oturak […]
Ben bazen, n’apacağımı hiç bilmiyorum. Her şey çok düzgün gitse bile, bir yerde muhakkak sekteye uğruyor. Eskiden olsaydı, bunu hep olumsuz düşünmeme sebep olan anksiyeteme bağlardım. Ama şimdi öyle değil, gerçekten değil. Çaldığım kapılar, birer birer […]
Kafamdaki tiyatro oyununa bir türlü başlayamamıştım. Günlerdir saatlerce bilgisayarın başında oturmuştum. Fakat ilk cümleyi bir türlü tamamlayamıyordum. Çaresiz, bir konuşma oluşturup oyunu ilerletemiyordum. Oyun, dedenin sahneye gelmesi ile perde açacaktı. Fakat seyirci ile merhabalaşacak giriş […]
Merhaba Çocukluğum, N’apıyorsun, iyisindir umarım? Beni sorma, ben çok yoruluyorum bu günlerde. “Hayrola abi, beni neden anımsadın şimdi durduk durmadık yere?” diye soruyorsundur. “Sinirlendirme oğlum şimdi adamı, ne var yani insan küçüklüğünü hatırlayamaz mı?” diyeceğim. […]
Günler evin içinde yaptığım, kağıttan gemilere benziyordu. Kurak bir evde beraber batıyorduk. Benim yaptığım kağıttan gemiler, gülme bilmezlerdi. Sadece, o kadar yaşayışın içerisinde yalpalayarak su yüzeyinde kalırlardı… Darmadığındı kafamın içi. Antidepresanlarla, yolumu el yordamıyla bulmaya […]
Fakülteye doksanlı yılların sonunda başladım. İlk yılım çarpık bacaklı erkekler ile onların göz kırpmalarına kıkır kıkır gülerek arkadaşının koluna daha sıkı sarılan kızların arasında geçti. İçine kapanık genç kızlar bu yılın sonunda yüksek sesle konuşur […]
