Yokuş aşağı iniyorum, gözlerim tavanda
Yanaklarım buğulu
Ellerimde metal bir soğukluk var
Ne bu his?
Ölüm korkusu? Tanrı? Kadın?
Şeffaf bir pencereden çocukları izliyorum
Her birinin gözlerinden çıkan güneş odamı aydınlatıyor
Hikaye yazıyorum bir tane
Bir dilenciyle orospunun aşkı
Yüzümü çerçeveletip kirpiklerime asıyorum
Ellerimde plastik bir korku var
Atilla ilhan bana bakarak şiir okuyor
Ben dizelerime küfrediyorum
Karşı komşum sigarasını tüttürüyor
Bir adam bacaklarını kaybediyor
Ve bir deli şiir yazıyor
Bir kadın saçlarıyla bir adamı boğuyor
Bir çocuk bir şekere tav oluyor
Ve ben tek tek okuyorum mezar taşlarını
Sokağımızdaki mezar taşlarını
Her blokta bir ölü var
Çiçekler haset bitmez
Aşk kokluyorum bir ıhlamurun dalından
Ve saçlarımı süpüren rüzgara bir öpücük atıyorum
Geceler çok kısa
Bir uykuda bitiveriyor…
idebiyat
Yasin Taçar