“Çocuğum, ok atmayı öğren! savaş uçağı kullanmayı! ata binmeyi yahut şarjör boşaltmayı! yüz;hatta atom bombası ol! yaşıtların bir yerlerde ekin biçilir gibi biçiliyor. Çocuğum, çağımız bu; şafaklar öncesi, karanlık çağlar başı. Çocuğum,unut insan olmayı. Hatırlamazsan,kolay […]
Allah, damarımızdan yakındı ve susuyordu sen kelimelerden yapılmıştın ve susuyordun Allah’a yakın oluşunu bununla açıklıyordum seni Allah için seviyorum dediğimde gücenerek Allah umursamayarak yayla başlarında soğuk akan suların kaynamaya başladığını ısısı düşen bunca haziran ve […]
nereye serileceğini bilemeyen bir sofra bezi nereye düşeceğini şaşırmış bir zeytin çekirdeğiyle hemhâl arjantin mi almanya mı diye düşünürken saçlarım avuç avuç antarktika.. biraz bulut bırakıyorum yarına biraz sülfür biraz baryum nasılsa göremeyeceğiz sonunu ne […]
Kendiyle yaşıt olduğunu tahmin ettiği, defaten boyanmış ve artık örneğine hiç rastlanmayan, her tıklanışta kırılacakmış gibi titreyen, buzlu camları incecik çivilerle tutturulmuş kapıyı belli belirsiz çaldı. İçeriden bir homurtu… Bu “gir” demek. Girdi. Oturdu. […]
dönmekten yorulan bir rüzgargülü solmaktan yorulmayan solgun,doğduğu ilk gün gibi anasından susamakla meşgul tüm harfleri yitirmiş mahrecini imlası bozuk unutun bu dili !unutun desem..korku unutulmayacak bir şeydir sobaya elini yaklaştıran çocuğa sorsun dünya! onun eli […]
