Benim şuurda bir intihar şiirim vardı nereye koydun anne
Altına Allah’ın yerini yazmıştım…
bileklerimden akan gusül suyunun keskinliğiyle
bismillah
yeniden doğmaya vakti yok kalbimin
nefesimi tutsam
sesleri yükselecek şelalede ağlama
bir okyanus
bir toprağa aşık olsa
elimden bir şey gelmeyecek
kapı bile kaçıp giden kilidine küs
evlerden ırak bir mektup gibi koşarken aşk
idam kesilir inancıma
gölgemi sınıyor sıcak
terim soğudukça
bir dağ hamağına koşacak
çok seviyorum bu benim kalbim
sustuğum jiletle korkularım akraba
ne kadar ölmek duruyor güzelliğin
ne kadar engelli bir kuş, uçmaya
kavuşmanın havliyle
bismillah…
ansızın değildi kalbimden geldi ve ben seni terk ettim
bir kerahet vaktinin bağrında
çölün suretine bürünememiş mecnun
kalbinin kursağında leyla
ben seni terk ettim
Allah’ın emriyle yedi kıratta
okuyup üflediğim
kuşların kanaat çırpınışları
cevşeni göğsümde
üç talaktan yedi ceddine
sulanmış orman arsızlığı
gün görmüş güneş
alnımda mazi yakarcasına
ben seni terk ettim…
yatkındım çölden mütevellit gövdene
acının öpülmemiş omuzlarında su olmaya yatkındım
kula mesnetsiz geliyordu tutunmak bir ilmeğe
ben bir başlangıcın ağzında son atılan topraktım…
benim şuurda bir intihar şiirim vardı nereye koydun anne
altına dünyadan gidilmez yazmamıştım…
idebiyat
Feyz Kariha