-Ben isterim ki şehir hep ıslak kalsın.
Bir deli, dileğinde
Yıldızları istesin.-
Aşkımıza baraj örüyorlar anne,
Tepemizde ölü seviciler…
Öldürülüyor gayri resmî çiçekler!
Debernuş birazdan,
Bir zalim çağdan diğerine uyanır.
Ey toplumsal mesajlarımın sevgilisi!
Beni sarsma trenlere binişinle.
Ben ki harfleri unutulan bir alfabe…
Âşık olayım diyorum yasaklanmış bir dile
Diyorum, diyorum da…
Türkülerim ses tellerime dolanıyor.
Çünkü tunçtan bir elin hışmına uğruyorum.
Ne toplum kalıyor, ne de mesaj…
Anlamaya çalışıyoruz birbirimizi
Virgül olmak isteyen bir nokta ile
Bir bayrak daha yaksanız
Kahrolur mu israil?
Müftî bey! Peki ya…
Marşlar dinlemesek de
Kurtulur mu ölüme taş atan çocuklarımız?
Modern devlet bize
Arabesk öyküler biçmesin.
Biz o klişe filmi biliyoruz;
Filmin sonunda fakirler ve adalet ölüyor…
Zaten başında da yaşamıyoruz ki
Bunlar hep paradoks hocam!
Bakma bana öyle şimdi,
Her ergen, suikasta kurban etmek ister bedenini.
Bedenini… Ve özellikle gözlerini…
İşte görüyorsun ya canım!
Manzaramız puslu,
Manzaramızda insan lekeleri.
Sanki şeyhini öldürüyor bir sûfi,
Gece o denli uğultulu.
Burak ÇELİK