solmaktan yorulmayan
solgun,doğduğu ilk gün gibi anasından
susamakla meşgul
tüm harfleri yitirmiş mahrecini
imlası bozuk
unutun bu dili !unutun desem..korku unutulmayacak bir şeydir
sobaya elini yaklaştıran çocuğa sorsun dünya!
onun eli yanmadı,sorsun,niye?
onun eli artık yanmayacak cehenneme bile düşse
düşsün desek…
kıyımsız bir anne içimizde…
çünkü bir kere anne olduk,dönemeyiz bir daha
o deli bencil günlerimize
kimsenin çocuğu yansın istemeyiz
niye..
çünkü Allah var
ve Rabbimiz varlığından emin..
kanı ilk tadışında buruşmadı dili hançerin
artık canı acımaz
artık tadını almış yok etmenin,yok edilmenin,yok’u bilmenin
kapı önlerinde çekirdek yer gibi
herkesi harcayacak
çünkü kapitalizme biad etmek mecburi
sarığın bir ucu washington bir ucu Şems-i Tebrizi
en nihayetinde pipisi küçükken kesilmiş bir prens’in atı
ne kadar beyaz olabilir?
sağdaki kirli ve yuvarlak kavşağı döndük..
artık navigasyonumuzun susması zehir
konuşması zehir
nefreti..
“o kadar değil”..
artık krallar öldü ve üzgündür
hepsi..
köleler özgür ve rüzgarından yorulmuş birer rüzgargülüdür..
hepsi ..
ama hepsi..
idebiyat
Deniz Zehra