“Büyüğü okula gidiyor, küçüğünü de kreşe ver kurtul/çalış” diyorlar! Sanki boş oturuyormuşum gibi! Kurtulmak isteyeceğim çocuğu niye doğurayım ya da sen neden doğuruyorsun arkadaş?
Ayrıca, illaki çocuğum sevilecekse, sayılacaksa, ezilecekse, itilip kakılacaksa bu zevki başkasına bırakamam, kendim yaparım!
“Kreşe ver kurtul” nedir yahu? Barınak mı orası? Kimsesiz mi bu çocuk? Benim verip kurtulacağım çocuğumu, el insanı para karşılığı tuvalete ne kadar içten götürebilir, burnunu silerken yüzünü ne kadar güleç tutabilir?
Bakın istemiyorsanız çocuk yapmayın, bunu anlayabilirim bir anne olarak, zor yanlarını hatta en zor yanlarını biliyorum. Ama kurtulma isteğinizi anlayamam! Çocuk yapıyorsanız da şunu unutmayın “Siz dünyaya bir insan getirdiniz ve bununla birlikte ciddi bir sorumluluk bindi omzunuza, lütfen gereğini yapın, siz insan yetiştireceksiniz ot ya da kedi değil.”
Bakın aşağıdaki maddeleri ciddi ciddi insan anneleri ve anne adayları kurdu. İnsanlıktan ne kadar ümitli olabiliriz ki Allah aşkına?
Kanımı donduran o cümleler:
1- Ben çocuk istemiyorum ama eşim istiyor!
2- Ben çocuk istemiyorum ama yarın öbür gün pişman olurum doğurmadığıma!
3- Şimdi çocuk istemiyorum ama yaşım geçiyor sonra olmayıverir!
4- Çocuk istemedim ama kaza oldu!
5- Off cahildim bilemedim doğurdum pişmanım!
6- Kaynanam çok baskı yaptı kocamı dolduruşa getirdi!
7- Eşimle aram iyi değildi çocukla düzelir dedik!
8- Herkes yapıyordu biz de yaptık!
…
Bu cümlelerin hepsini maalesef ki gerçek kişi ve kurumlar kurdu. Şimdi annenin bile bakmak istemediği bir çocuğun kreş-okul hayatını varın hayal edin!
Ya da durun bu çocukların toplum içindeki halini hayal etmeye çalışalım birlikte. Hayal edemediniz öyle değil mi? “O çocuklar mutsuz, o çocuklar içine kapanık, o çocukların dikkat dağınıklığı var, o çocuklar hiperaktif” diyor pedagoglar ve ekliyorlar “Çocuğa ilgi gösterin, ne isterse yapın, çocukla inatlaşmayın” deyip “SEVİN” diyemiyorlar…
Dünya’nın bugünkü haline gelmesine en büyük desteği biz kadınlar verdik maalesef!
Lütfen sadece severek düzeltebileceğimiz şeyleri, modern hayatın zırvalıklarına değişmeyelim…
Sonsöz: Sen bir annesin görevini, haddini ve hakkını bil!
ⓘⓓⓔⓑⓘⓨⓐⓣ
Zehra Beybars
Bir Anne